పోయిన వారాంతంలో ఒక కొలీగూ, ఇంకా చూస్తే ఒక వెయ్యి కిలోమీటర్ల "దూరం"లో బంధువూ, అన్నిటికంటే మించి మంచి మిత్రుడూ అయిన మా మధుగాడి కూతురి బాలసారె మరియు నామకరణ మహోత్సవానికి సకుటుంబసపరివారసమేతంగా హాజరయ్యాము.
అందరూ (చాలామంది) అనేట్టు, అది "బారసాల" కాదట!, "బాలసారె" అట (!?) పంతులుగారు చెప్పారు.. అంటే అప్పటిదాకా తల్లి చీరలతో చేసిన పొత్తిగుడ్డల్లో ఉండే (మగైనా, ఆడైనా) బాలకి మొదటిసారి "సారె" పెట్టడం.. అంటే మొదటిసారి కొత్తబట్టలు వెయ్యడం అన్నమాట. తెలుసుకుని నేను చాలా "హా"శ్చర్యపోయాను.
సరే, మావాడు వాళ్లమ్మాయికి మామూలుగానే కాస్త ఆధునిక పోకడలతో ఉండేది, ఇంకా ఇప్పటిదాకా ఎవరూ పెట్టుకోనిదీ (Unique) పేరు పెట్టుకున్నాడు. అది ఇక్కడ అప్రస్తుతం కాబట్టి దాని సంగతి వదిలేద్దాం.
కార్యక్రమం అంతా అయినతరువాత, పంతులుగారితో పిచ్చాపాటీలో, ఆయన చెప్పిన ఒకానొక "నామకరణ"మహోత్సవవైభవాన్ని .. చిత్తగించండి.
మనందరికీ తెలుసు, (దాదాపుగా) మనతరం పేర్లన్నీ మన పూర్వీకులనుండీ వంశపారంపర్యంగా వచ్చినవే!.. అలా
కాకపోతే గనక నాపేరులా "రవి" అయినా అయ్యుండాలి, లేకపోతే "శ్రీనివాసు"నో, "వెంకటేశ్వర్రావు"నో అయ్యుండాలి.. అవునా?.
సరే, విషయానికొస్తే..
ఒకానొక నామకరణమహోత్సవ సందర్భంలో, తల్లిదండ్రుల్లిద్దరూ పిల్లవాడికి పేరుపెట్టేవిషయంలో వాదులాడుకుంటున్నారు.
ఒక పెద్దమనిషి వాళ్లదగ్గరకెళ్లి అడిగాడు "ఏమిటి సంగతి?" అని.
పక్కనున్నవాళ్లలో ఎవరో చెప్పరు పిల్లాడి తల్లి "పిల్లవాడికి మా నాన్న పేరు పెట్టాలి" అంటే, తండ్రి "మా నాన్న పేరు పెట్టాలీ" అని వాదించుకుంటున్నారూ అని.
మరేమో ఈయన "పెద్ద"మనిషి కదా!. అందుకని పిల్లాడి తల్లిదండ్రుల దగ్గరకెళ్లి వాళ్లకి సర్ది చెబ్తూ, "ఇంత
చిన్నదానికి అంత రాద్ధాంతం ఎందుకర్రా చేస్తున్నారు?. మీమీ నాన్నల ఇద్దరి పేర్లూ కలిసొచ్చేట్టు పెట్టుకుంటేపోలా.."
అన్నాడు సమస్యకి పరిష్కారం చూపిస్తూ.
అక్కడితో ఆగకుండా "మీ నాన్న పేరేమిటి అబ్బాయి?" అడిగాడు.
"పిచ్చేశ్వర్రావు" అన్నాడు తండ్రి.
"మీ నాన్న పేరేమిటి తల్లీ?"
"పుల్లారావు" తల్లి సమాధానం.
"అంతేకదా, ఇప్పుడు మీమీ నాన్నల పేర్లూ రెండూ కలిసొచ్చేట్టు మీవాడికి భేషుగ్గా "పిచ్చి పుల్లయ్య" అని పేరు పెట్టుకోండీ!. శుభస్య శీఘ్రం!.."
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి