నా "దోస్తానా"

అప్పుడెప్పుడో జరిగిన "కబురు" ఇది..

నేనూ, మరి కొందరు మిత్రులు ఒక శనివారం సాయంత్రం పిచ్చాపాటీగా కలుసుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాం .. "కాఫీ డే" లో. (చూసారా?.. మేము ఎంత బుద్ధిమంతులమో?)

ఎప్పటిలాగానే, అందరికంటే ముందుగా నేను నిర్ణీత సమయానికి, నిర్ణీత స్థలానికి చేరుకున్నాను. (అందరిలోకి నేనింకాస్త ఎక్కువ బుద్ధిమంతుడ్నన్నమాట!).

అందరికీ ఫోన్లు చేస్తే తేలిందేమిటంటే.. అందరికంటే ముందు రాగలిగినవాడు రావడానికి కనీసం ఇంకా అరగంట పడుతుందీ అని.

నేను wait చెయ్యాల్సిందే!. సరేనని బయట గొడుగులువేసి, వాటికింద కుర్చీలు వేసిన ఒక ప్లేసు చూసుకుని, కూర్చుని చుట్టూ చూస్తే.. నేనొక్కడ్నే ఏ"కాకి"ని.. మిగతా ప్లేసులన్నిటినీ జంట"పక్షులు" ఆక్రమించేసుకున్నాయి. రెండో నిమిషానికే నాకర్ధమయ్యింది నేనొక్కడ్నే కాకినెందుకయ్యానో?. అక్కడ ఉన్న దోమలని భరించడానికి తప్పనిసరిగా ప్రేమలో ఉండి తీరాలి.. ఎందుకంటే ప్రేమకి మాత్రమే దేన్నైనా భరించగలిగే శక్తి ఉంటుంది కదా..? :)

ఈసురోమనుకుంటూ రెస్టారెంటు లోపలకెళ్లాను. ఇక్కడ వాతావరణం కొద్దిగా వేరుగా ఉంది.. ఉంటే అమ్మాయిలు గ్రూపుగా ఉన్నారు, లేకపోతే అబ్బాయిలు గ్రూపుగా ఉన్నారు.. అక్కడక్కడా కొన్ని మినహాయింపులు ఉన్నాయనుకోండి. అన్ని గుంపుల మద్యలో నేనొక్కడినే ఒంటిగాడ్ని.. సరే ఏంచేస్తాం.. ఒక సీట్లో అసీనుడ్నై చుట్టుపక్కల అంతా మళ్లీ పరికించా.. సరిగ్గా నా ఎదురుగా ఉన్న అమ్మాయిల గుంపులో నావైపే "ఫేస్" చేసి కూర్చున్న ఓ అమ్మాయి "మస్తు"గా ఉంది. నేను కూర్చున్న సీట్లోనుంచి ఆ మస్తు అమ్మాయి మాంచి వ్యూలో కనబడుతూ ఉంది.

ఇంకా పరిసరాల్ని గమనిస్తూంటే గోడకి తగిలించిన టీవీలో క్రికెట్ మ్యాచ్ వస్తోంది. ఎవరెవరు ఆడుతున్నరూ? ఓహ్.. ఇండియా శ్రీలంకానా?. అరే.. అసలు ఈ మ్యాచ్ గురించే మర్చిపోయానే? సర్లే కానీ..!

అలా కాసేపు (డైరెక్టుగా)టీవీ వంక, కాసేపు (తను చూడకుండా)ఆ అమ్మాయి వంకా మార్చి మార్చి చూస్తూ ఉన్నాను. ఇంకా చెప్పాలంటే టీవీని తక్కువ.. అమ్మాయిని ఎక్కువ.. :)

నేను చూస్తూండగానే ద్రావిడ్ ఔటయ్యాడు. యువరాజ్ వచ్చాడు. వికెట్లకి దూరంగా వెళ్తున్న బంతికి బ్యాటుని ఎలా తాకించాలా అని తెగ ప్రయత్నిస్తున్నాడు. మొత్తానికి కొన్నిబంతుల తర్వాత అందులో విజయం సాధించి వికెట్‌కీపరుకి క్యాచ్ ఇచ్చి ఇంటికి బయల్దేరాడు.

ఆ తర్వాత రైనా దిగాడు రంగంలోకి. స్ట్రెయిటుగా పాయింటుకి వచ్చేసి ఫస్టుబాలునే వికెట్‌కీపరుకి క్యాచ్ ఇచ్చి, దీని గురించి 6 బంతులు వేస్టు చేసావా యువరాజూ అన్నట్టు కెమేరాలోకి చూస్తూ పెవిలియన్లో కూలబడ్డాడు రైనా.

హ్మ్.. వీళ్లని ఎవరూ బాగుచెయ్యలేరు.. ఈ మ్యాచ్ చూసి ఫీలయ్యేకంటే..

ఔనూ.. ఏదీ నా మస్తమ్మాయీ?.హా.. ఇక్కడే ఉంది. మొత్తానికి తను కూడా నేను తనని చూస్తున్నానని గమనించేసినట్టుంది.. ఈ ఆడాళ్లకి ఎట్లా తెలిసిపోతుందో కదా?. తన గ్యాంగ్ వాళ్లతో మాట్లాడుతూ, నవ్వుతూ అప్పుడప్పుడూ నా మీద కొన్ని చూపులు విసిరేస్తోంది. ఎందుకో నేను అలా చూడడం తనకి ఏమీ అభ్యంతరం ఉన్నట్టు కనబడలేదు. (ఏమో.. నాకు అలా అనిపించింది బాబూ!)

మళ్లీ టీవీ వంక చూసాను. చరిత్ర పునరావృతమౌతూనే ఉంది. ఫ్లడ్ లైట్ల వెలుగులో ఎక్కువసేపు ఉంటే చర్మం కందిపోతుందేమోనని భయపడుతున్నట్టున్నారు మనవాళ్లు.. తొందర తొందరగా డ్రెస్సింగ్ రూముకెళ్లి కోల్డ్ క్రీం రాసుకుని కూర్చుంటున్నారు. థూ..!(ఇక్కడ కొన్ని బూతులు).
 

అలా నేను మావాళ్ల గురించి ఎదురుచూస్తూ, మన ఇండియన్ క్రికెట్ టీంని తిట్టుకుంటూ, మధ్య మధ్యలో ఆ మస్తమ్మాయిని చూసుకుని నన్ను నేను ఉత్సాహపరుచుకుంటూ.. ఇలా నా మానాన నేను మాడిపోయిన మశాలాదోస తింటుంటే(ఏదో ఉపమానం బాగుందని వాడానులెండి .. "కాఫీ డే" లో మశాలాదోస దొరకదు).. 

 

..నాకెందుకో అనిపించింది నన్ను ఎవరో గుచ్చి గుచ్చి చూస్తున్నారని..

 

..ఆ వైపు చూసేసరికి, మస్తమ్మాయి కాదు.. అసలు అమ్మాయే కాదు.. ఒక "అతను"!. నేను అతన్ని అంతకుముందు గమనించలేదు. నా తర్వాత వచ్చినట్టున్నాడు. తను కూడా ఒక్కడే ఉన్నాడు. నేను అటు చూసేసరికి సిగ్గుపడ్డట్టుగా తల తిప్పుకున్నాడు.

ఏదో యాదృచ్చికంగా, యాక్సిడెంటల్‌గా అయ్యుంటుందిలే అని లైటు తీసుకుని మళ్లీ నేను నా కార్యక్రమంలో పడ్డాను. ఊ హూ.. అతను అలా నావంక చూస్తూనే ఉన్నాడు.. అచ్చం నేను ఆ మస్తమ్మాయిని ఎలా చూస్తున్నానో.. సేం టు సేం. నేను నా సీట్లో కొద్దిగా అటూ ఇటూ జరిగాను. టీవీ చూస్తున్నట్టుగా చూస్తూ, కంటి చివర్లనుంచి అతనివంక చూసాను. కన్‌ఫర్ముడ్.. అతను నన్నే చూస్తున్నాడు.

పక్కన ఉన్న డెకరేషన్ అద్దంలో మొహం చూసుకున్నాను.. "మొహమ్మీద ఏమన్నా ఉందా?".. "ఏమీ లేదే??!!".

"కొంపదీసి జిప్పు పెట్టుకోలేదా?".. "పెట్టుకున్నానే!".
 

అంతా బాగానే ఉంది, కాని నాకే "ఏదో"లా ఉండి పిచ్చెక్కేట్టుంది.

 

అప్పటికి నేను మస్తమ్మాయి గురించి పూర్తిగా మర్చిపోయాను. అప్పుడు నాకనిపించింది, నేను ఎవర్నన్నా అమ్మాయిని చూసినప్పుడు ఆ అమ్మాయి "ఇప్పటి నాలానే" ఇబ్బంది పడుతుందేమోనని. ఆ ఆలోచనతో నా మీద నాకే సిగ్గేసింది. ఒక (గుణ)పాఠం నేర్చుకున్నట్టయింది.

 

చెయ్యగలిగిందేమీలేక ఇంక మనసులోనే దేవుడిని వేడుకోవడం మొదలుపెట్టాను "ఆ జీవిని ఇక్కడనుంచి పంపిచెయ్యి" అని. "అలా చేస్తే,ఇంకెప్పుడూ ఏ అమ్మాయి వంక కన్నెత్తికూడా చూడను" అని మొక్కులుకూడా మొక్కాను. కానీ నా మనసు విరగబడి నవ్వుతోంది "ఏందిబే! జోకులేస్తున్నావా?" అని.

ఊ హూ.. అస్సలు లాభంలేదు.. ఈ ఆలోచనలనుంచి నాకు డైవర్షన్ కావాలి.. కరెక్ట్..

టీవీ వంక చూసాను. లాస్ట్ బ్యాట్స్ మన్ కూడా ఔట్. ఖర్మ!

పోనీ మస్తమ్మాయిని చూసుకుందామా?. నా "ఆరాధకుడు" నన్నే చూస్తున్నాడే??

 

ఇంక నేను తట్టుకోలేకపోయాను.. నా సీట్లోంచి లేచి, చేతులు పైకి మడిచి.. నా "ఆషిక్" దగ్గరకెళ్లి నిల్చున్నాను.

 

"ఇందాకట్నుంచి చూస్తున్నాను ఏవిటీ నావంకే అదోలా చూస్తున్నావు?. ఒళ్లేవన్నా కొవ్వెక్కిందా? గుడ్లు తోడేస్తా జాగ్రత్త!!" అన్నాను.

 

.. కాదు అన్నాను అనుకున్నాను.

 

నా నోట్లోంచి ఏ శబ్ధమూ రాలేదు.

 

అతని మొహంవంక ఒక 4,5 సెకన్లపాటు చూసి వెనక్కివచ్చి నా సీట్లో కూర్చుండిపోయాను..

 

.. ఎందుకంటారా?

.. అతనికి మెల్లకన్ను.

అతను కూర్చున్న చోటినుంచి తను టీవీ చూస్తుంటే నాకు అతను నన్ను చూస్తున్నట్టు అనిపించిందన్నమాట.

అతనివంక చూసాను. అతని మొహంలో భావమేవిటి?.. "ఎందుకొచ్చావ్? ఎందుకెళ్లావ్?" అని ప్రశ్నార్ధకమా? "ఇది నాకు మామూలేలే!.." అని తేలికభావమా?. నాకు తెలియలేదు.

మస్తమ్మాయివంక చూసాను. వాళ్లల్లోవాళ్లు మాట్లాడుకుంటున్నా, నా గురించే మాట్లాడుకుంటున్నారేమోనని "ఫీలింగ్".

తలకొట్టేసినట్టయింది. వెళ్లిపోదామని లేచాను. కరెక్టుగా అప్పుడే కూడబలుక్కునట్టుగా నా మిత్రులందరూ లోపలకి తగలడ్డారు. ఏం చేస్తాం..? తేలుకుట్టిన దొంగలా మళ్లీ సీట్లో కూర్చుండిపోయాను.